Op dinsdagavond (02-12-2025) parkeerde een 62-jarige man zijn witte Toyota Yaris in de buurt van de muziekschool van Valldemossa en verdween vervolgens. De lokale politie, de Guardia Civil, de brandweer van Mallorca en omwonenden hebben meerdere dagen naar hem gezocht. Op donderdagmiddag vond de helikopter “La Milana” van de brandweer het lichaam van de man onder het uitkijkpunt na Torta.
De identiteit komt overeen met de gegevens: het gaat om Antonio Juan R. M. Het zoekgebied had als verzamelpunt Magatzem Municipal; van daaruit werden hulpgroepen naar de smalle paden van de Serra de Tramuntana gestuurd.
De feiten zijn kort en nuchter – het terrein in en rond Valldemossa is dat niet. Op heldere dagen reikt het uitzicht ver; op onoverzichtelijke stukken zijn de paden echter nauwelijks meer dan voetpaden, een misstap kan verstrekkende gevolgen hebben. De ontdekking vanuit de lucht laat zien hoe belangrijk luchtsteun is. Maar het roept ook kritische vragen op: werd het zoekgebied vroeg genoeg afgebakend? Was er een centraal commando dat de krachten coördineerde? Hoe was de radiodekking ter plaatse – en hoe goed is de groep mensen op de hoogte van de stappen die moeten worden genomen als iemand in de Tramuntana verdwijnt?
Kritische analyse – Tijdstip en registratie: De auto stond in de buurt van de muziekschool; dat is een concreet aanknopingspunt. Toch duurde het uren voordat hij werd gevonden. In bergachtig terrein kan de mogelijke verblijfplaats snel veranderen, vooral ’s nachts. – Coördinatie: De lokale politie, Guardia Civil, brandweer en vrijwilligers hebben samen gezocht.
Dergelijke operaties werken alleen als een duidelijke zoekleider het gebied indeelt, de krachten verdeelt en gericht luchtsteun aanvraagt. – Technische middelen: de vondst door de helikopter toont het voordeel van luchtverkenning aan. Daarentegen ontbreken vaak drones met warmtebeeldcamera’s die over het hele gebied worden ingezet, of gestandaardiseerde reddingszenders bij wandelaars en trekkers. – Informatie voor de bevolking: veel mensen onderschatten de Tramuntana, vooral de lokale bevolking, die “even” naar een uitkijkpunt gaat. Er is een gebrek aan duidelijke aanwijzingen over gevaarlijke plekken en aan paden die beter gemarkeerd en in kaart gebracht zouden moeten worden.
Meestal wordt na een vondst snel verslag gedaan van het trieste nieuws, maar zelden van de organisatorische lessen die hieruit kunnen worden getrokken. Er wordt nauwelijks gediscussieerd over de vraag of gemeenten waarschuwingsborden nodig hebben op steile stukken, of wandelpaden regelmatig moeten worden gecontroleerd of dat er een centraal meldpunt moet komen dat vragen van leken bundelt. Ook het onderwerp persoonlijke nooduitrusting – mobiele telefoon, powerbank, signaalfluit, eenvoudige SOS-zender – wordt te weinig serieus genomen.
Concrete oplossingen – Gestandaardiseerde zoekprotocollen: gemeenten en reddingsdiensten moeten verplichte checklists hebben: indeling van het gebied, leiding van de operatie, communicatiewegen, documentatie van de zoekgebieden. – Betere bewegwijzering en kaarten: gevaarlijke plaatsen voorzien van duidelijke borden; aangewezen routes digitaal en fysiek toegankelijk maken. – Technologie versterken: uitbreiding van het gebruik van drones met warmtebeeldcamera’s voor nachtelijke en mistige operaties; bevordering van kleine, persoonlijke SOS-noodapparaten voor bijzonder kwetsbare gebruikers. – Training van vrijwilligers: deskundige interventieteams uit de gemeente opleiden, zodat eerste zoekacties sneller en veiliger verlopen, zonder hulpverleners in gevaar te brengen. – Voorlichting: korte voorlichtingscampagnes in dorpen en toeristische centra – checklists voor bergwandelingen, tips voor uitrusting, gedrag in noodgevallen.
De vondst van de 62-jarige man is tragisch. Maar het laat ook tekortkomingen zien: niet alleen op technisch gebied, maar vooral ook in de voorbereiding en de publieke aandacht. Valldemossa ligt direct aan de Tramuntana; dat is zowel een zegen als een risico. Als we niet alleen over het verlies praten, maar ook de processen verbeteren – op het gebied van coördinatie, techniek en voorlichting aan burgers – dan neemt de kans af dat een dergelijke avondwandeling opnieuw dodelijk afloopt. Verantwoordelijkheid begint niet pas wanneer de helikopters vliegen, maar eerder, bij borden, kaarten en eenvoudige uitrusting.
Bron: agentschappen
